Specijalnom državnom tužilaštvu Crne Gore podneta je prijava protiv starešina i pripadnika Desete crnogorske udarne brigade zbog osnovane sumnje da su naredili ili izvršili ratni zločin protiv civilnog stanovništva na teritoriji Cetinja 13, 14. i 15. novembra 1944. godine, saopštio je u ime podnosilaca prijave Aleksandar Saša Zeković, odbornik u skupštini Podgorice.
“Pripadnici X crnogorske udarne brigade odveli su Momčila S. Zekovića iz kuće u kojoj je stanovao u Bogdanovom kraju. Objasnili su da ga vode na kraći informativni razgovor i da će se ubrzo vratiti. Međutim od tada mu se izgubio svaki trag. U obližnjem zatvoru njegova supruga Dragica interesovala se za Momčila i pitala može li mu doneti što od odeće i hrane. Zatvorski čuvar je obavestioda je njen suprug streljan, baš tog jutra, sa još desetak građana i građanki Cetinja. Narednog dana odvedeno je i ubijeno još 14 osoba”, navodi Zeković u saopštenju.
“Starešine i pripadnici partizanske brigade, kršeći pravila međunarodnog prava za vreme oružanog sukoba naredili su da se ubija civilno, nevino, stanovništvo koje na bilo koji način nije uzelo učešće u ratu, ratnim dešavanjima i događajima 1941-44, čime su počinili krivično delo ratnog zločina protiv civilnog stanovništva, opisano i kažnjivo po članu 428 Krivičnog zakonika Crne Gore”, naveo je Zeković.
On objašnjava da crnogorske vlasti ne samo da su zabranile pristup bilo kojoj zvaničnoj informaciji o sudbini Momčila S. Zekovića i drugih nevinih civilnih žrtava, već nije ni dozvoljeno označavanje lokacija u kojima se nalaze posmrtni ostaci ubijenih.
„U takvim okolnostima bile su i nemoguće aktivnosti rehabilitacije ili preuzimanja posmrtnih ostataka zbog sahrane u porodičnim grobnicama. Sve to je proizvelo i ostavilo dubok psihološki uticaj. Pripadnici ovih porodica decenijama su trpeli diskriminaciju i ponižavanje, drugorazredni građanski tretman i neosnovano etiketiranje kao neprijatelji i izdajnici. Posledice toga traju i danas. Zato je podnošenje ove krivične prijave u funkciji prava na istinu i konačnog zaustavljanja duge neizvesnosti, emocionalne patnje i nametnutog stida”, naveo je Aleksandar Saša Zeković.
„Predloženo je da se u svojstvu svedoka prikupe obaveštenja i od novinarke Tamare Nikčević. Podnosioci prijave iskazuju joj javnu zahvalnost na objavljenom razgovoru sa narodnim herojem Jovom Kapičićem. Njena knjiga ‘Goli otoci Jova Kapičića’ je dragocen izvor za istraživanje i bolje razumevanje crnogorske prošlosti. U toj knjizi Kapičić, između ostalog, govori o pozadini i organizaciji političkog nasilja po oslobođenju Cetinja i ubistvu profesora i uglednih Cetinjana. Otvoreno pominje izvesnog Velišu Lekovića koji je, tvrdi se na svoju ruku, dao organizovati te egzekucije”, navodi se u saopštenju.
Kapičić je za Lekovića tvrdio da je ‘među komunistima bio poznat kao priprost čovek, nasilnik’ te da je ‘posle rata, nekako dospeo u beogradsku UDB-u, gdje je nastavio da maltretira ljude’.
Civilne žrtve koje su stradale od strane pripadnika partizanskih jedinica nisu bile priznate, niti su bile ‘dobre žrtve’ za razliku od civilnih žrtava koje su stradale od strane formacija fašističkih okupatora i njihovih, domaćih, pomagača.
(Politika)
