Odlukom Zemaljskog upravnog suda u Koruškoj kao neosnovana je odbijena žalba Počasnog blajburškog voda, filoustaške organizacije iz Zagreba, koja se žali na raniju odluku austrijskog suda kojom je naloženo uklanjanje šahovnice s prvim belim poljem sa spomenika kod Blajburga kod koga se desetinama godina pod plaštom opela za „stradale hrvatske vojnike” zapravo žalilo za propašću Nezavisne Države Hrvatske.
Kako se navodi u tekstu Jerka Bakotina, novinara „Novosti”, nedeljnika srpske nacionalne manjine u Hrvatskoj, koji je objavio vest iz Austrije, desetinama godina su austrijske vlasti, na svoju sramotu i protiv sopstvenih zakona, tolerisale ustaško okupljanje kod Blajburga. U početku je to doslovno bilo ustaško okupljanje, jer su se tamo okupljali preživeli pripadnici ustaške vojske i njihovi simpatizeri. Kako su oni poumirali, u crnim sy uniformama 90-ih tamo počeli dolaziti „neki novi klinci” i visoko podignutim desnicama „meriti visinu kukuruza”.
A onda je Austrijancima dosadilo da tolerišu novoustaše u svom dvorištu, pa su 9. februara 2022. naredili brisanje grba s prvim belim poljem. PBV je umesto toga izbrisao natpis o tome da se spomenik podiže „u čast i slavu poginuloj hrvatskoj vojsci”, ali su ostavili grb. Onda je uprava tamošnje pokrajine sama uklonila sporni grb.
Austrija nije tu stala, nego su doveli u pitanje održavanje same komemoracije, kako to filoustaškom okupljanju tepaju organizatori. Parlament Republike Austrije zatražio je da vlada ispita mogućnost zabrane komemoracije. Tako je došlo do osnivanja stručne komisije koja je ispitala šta se to i kako obeležava u južnoj Austriji i došla do zaključka da se tamo „preko natpisa na memorijalnim spomenicima, zastavama i simbolima na ovom događaju, te kroz službene govore odaje počast fašističkom režimu koji je kolaborirao s nacionalsocijalistima”. Nazvavši stvari konačno pravim imenom, članovi komisije su „hrvatsku vojsku” koju natpisom na spomeniku oplakuje PBV nazvali „fašističkom ustaškom vojskom”, zaključivši da okupljanje treba zabraniti.
Tada je „komemoracija blajburškim žrtvama” prebačena u Hrvatsku.
Paralelno s pitanjem zabrane vodila se u komisiji rasprava i o istorijskom kontekstu u kome se pojavljuju hrvatski grbovi s prvim belim poljem i zaključeno je da se takve šahovnice nalaze na mnogim istorijskim prikazima, ali im je bilo jasno da je na tom spomeniku šahovnica, ne zbog istorijskih prikaza, nego baš zato što se takva koristila u NDH.
Počasni blajburški vod uložio je puno truda da ospori prvobitnu odluku austrijskih vlasti, pa su, nadugo i naširoko, objašnjavali istorijski kontekst šahovnice, tvrdeći da je belo polje tamo iz istorijskih, a ne političkih razloga. Spominjala se i Bela i Crvena Hrvatska, ali srećom, austrijskom sudu je to bilo podjednako uverljivo kao kada danas u Hrvatskoj mnogi tvrde da ustaški genocidni poklič „za dom spremni”, koji se legalno nalazi u grbu HOS-a iz 1991, nema nikakve veze s istim takvim koji su u Drugom svetskom ratu koristile ustaše sprovodeći nacističku ideologiju na prostoru NDH, vršeći Holokaust i genocid nad Srbima i Romima.
Zanimljivo je da je u korist Počasnog blajburškog voda i njihovih teza svedočilo i nekoliko istoričara iz Hrvatske, a posebno je sramotno da su te stavove branili i ministar unutrašnjih poslova Goran Grlić Radman i Hrvatski helsinški odbor. U obrazloženju presude sudija Margit Turk se osvrnula i na teze da se zabranom korišćenja grba s prvim belim poljem kriminalizira i sadašnji grb Republike Hrvatske u kojem je šahovnica s prvim crvenim poljem. Sudija je napisala da to što se grb s prvim belim poljem čak koristio kao službeni tokom 1990. „ne menja činjenicu da predmetni grb u drugačijem kontekstu… …svakako može pobuditi asocijaciju na nacionalsocijalizam”.
Nažalost, u današnjoj Hrvatskoj nije problem relativizovati prirodu nacističkog ustaškog režima i rugati se načelima vlastitog Ustava u kome piše da današnja RH počiva na načelima upravo suprotnim ustaškim. U Hrvatskoj je tako bilo moguće da se u Praškoj ulici u centru Zagreba na mestu na kojem je nekada bila sinagoga koju su ustaše demontirale i porušile danas nalazi parking s natpisom da je tu bila sinagoga, a da se gotovo doslovno preko puta nalaze prostorije Počasnog blajburškog voda sa zastavom istog ponosno istaknutom na prozoru.
U tu zastavu na kojoj je grb s belim poljem gledaju pripadnici civilnog društva koji mesto na kojem je stajala sinagoga obiđu kada drže komemoraciju žrtvama Holokausta. Danas se zgrada u kojoj je ovaj prostor filoustaškog udruženja, koji je inače u vlasništvu očito ne baš „nepokorenog grada” Zagreba, obnavlja pa zastave nema. Čeka kraj obnove, pa će se ponosno zavijoriti ponovo, iako slavi uspomenu na one koji su sinagogu preko puta uništili i vernike odveli na put bez povratka. Obnovu NDH ipak neće dočekati, jer Hrvatska je i dalje, bez obzira na sve, većinom antifašistička zemlja.
(Politika)
